دیگ بخار یک ظرف بسته است که در آن مایعات (به طور کلی آب) گرم می شوند. مایع لزوما جوش نمی خورد. مایع گرم یا بخار شده از دیگ بخار برای استفاده در فرآیندهای مختلف یا کاربردهای گرمایش از جمله گرمایش آب ، گرمایش مرکزی ، تولید برق مبتنی بر دیگ ، پخت و پز و فاضلاب خارج می شود.
دیگ قابل حمل (متحرک)
(حفظ شده ، معدن نقره ای تاریخی در Tarnowskie Góry لهستان).
یک دیگ ثابت
(ایالات متحده).
منابع گرما
در نیروگاه سوخت فسیلی با استفاده از چرخه بخار برای تولید برق ، منبع اصلی گرما احتراق زغال سنگ ، روغن یا گاز طبیعی خواهد بود. در بعضی موارد ، سوخت جانبی فرآورده مانند گازهای غنی از مونوکسید کربن یک باتری کک می تواند برای گرم کردن دیگ سوخته شود. از سوختهای زیستی مانند باگاس ، که در دسترس اقتصادی هستند نیز می توان استفاده کرد. در نیروگاه هسته ای ، دیگهای بخار بنام بخار تولید می شوند و در اثر حرارت تولید شده توسط شکافت هسته ای گرم می شوند. در جایی که حجم زیادی از گاز داغ از برخی فرایندها موجود باشد ، یک ژنراتور بخار بازیابی گرما یا دیگ بخار بازیابی می تواند از گرما برای تولید بخار استفاده کند ، با این وجود سوخت کم یا زیاد ندارد. چنین پیکربندی در یک نیروگاه سیکل ترکیبی که در آن از توربین گازی و دیگ بخار استفاده می شود متداول است. در همه موارد گازهای زباله محصول احتراق جدا از سیال کار چرخه بخار است و این سیستم ها را نمونه هایی از موتورهای احتراق خارجی می داند.
مواد
مخزن فشار دیگ معمولاً از جنس استیل (یا فولاد آلیاژی) یا از لحاظ تاریخی از آهن فرفورژه است. از جنس استنلس استیل ، به ویژه از انواع آستنیتی ، در قسمت های مرطوب شده دیگهای بخار به دلیل خوردگی و ترک خوردگی استرس استفاده نمی شود. با این وجود ، فولاد ضد زنگ فریتیک اغلب در بخش های بخاری گرمسیری استفاده می شود که در معرض آب جوش قرار نمی گیرد و دیگهای بخار استیل ضدزنگ با بخاری برقی تحت "دستورالعمل تجهیزات فشار" اروپا برای تولید بخار برای استریلایزرها و ضد عفونی کننده مجاز هستند.
در مدل های بخار زنده اغلب از مس یا برنج استفاده می شود زیرا در دیگهای اندازه کوچکتر به راحتی ساخته می شود. از لحاظ تاریخی ، مس به دلیل شکل پذیری بهتر و هدایت حرارتی بالاتر ، اغلب برای جعبه های آتش (مخصوصاً برای لوکوموتیوهای بخار) مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال ، در زمان های اخیر ، قیمت بالای مس غالباً این امر را به یک انتخاب غیر اقتصادی تبدیل می کند و در عوض از جایگزین های ارزان تر (مانند فولاد) استفاده می شود.
برای بیشتر "عصر بخار" ویکتوریا ، تنها ماده مورد استفاده در جوش جوش بالاترین درجه آهن فرفورژه بود که مونتاژ آن از طریق پرچینگ بود. این آهن اغلب از آهن آلات مخصوص ، مانند نمونه های موجود در منطقه Cleator Moor (UK) بدست می آمد و به خاطر کیفیت بالای صفحه نورد آنها ، که مخصوصاً برای استفاده در کاربردهای مهم مانند دیگهای فشار قوی مناسب بود ، ذکر می شد. در قرن بیستم ، روش طراحی به سمت استفاده از فولاد ، با جوشکاری جوش داده شده ، که قوی تر و ارزان تر است ، حرکت کرد و با سرعت بیشتری و با نیروی کار کمتر ساخته می شود. دیگهای بخار فرسوده بسیار کندتر از همتایان امروزی فولاد خود فرو می روند و نسبت به گودبرداری موضعی و خوردگی در برابر استرس کمتر مستعد هستند. این باعث می شود دوام دیگهای بخار فرسوده قدیمی نسبت به دیگهای بخار فلزی جوش داده شده برتر باشد.
چدن ممکن است برای رگ گرمایش بخاری آب خانگی استفاده شود. اگرچه در بعضی از کشورها معمولاً چنین بخاری ها "دیگهای بخار" خوانده می شوند ، اما هدف آنها معمولاً تولید آب گرم است نه بخار ، و بنابراین با فشار کم کار می کنند و سعی می کنند از جوشیدن خودداری کنند. شکنندگی چدن باعث می شود که دیگهای بخار با فشار زیاد غیر عملی باشد.
انرژی
منبع حرارت یک دیگ بخار از احتراق هرکدام از چندین سوخت مانند چوب ، زغال سنگ ، روغن یا گاز طبیعی است. دیگهای بخار برقی از عناصر گرمایش از نوع مقاومت یا غوطه وری استفاده می کنند. شکافت هسته ای همچنین به عنوان منبع گرما برای تولید بخار ، یا مستقیم (BWR) یا در اکثر موارد در مبدل های حرارتی تخصصی به نام "ژنراتور بخار" (PWR) استفاده می شود. ژنراتور بخار بازیابی حرارت (HRSGs) از گرمای رد شده از سایر فرآیندهای مانند توربین گازی استفاده می کنند.
راندمان دیگ بخار
دو روش برای اندازه گیری راندمان دیگ بخار وجود دارد:
روش مستقیم: روش مستقیم آزمایش بهره وری دیگ بخار کاربردی تر یا رایج تر است.
راندمان دیگ بخار = برق / توان در = (Q * (جیوه - Hf)) / (q * GCV) * 100٪
س = میزان جریان بخار در کیلوگرم در ساعت
جیوه = آنتالپی بخار اشباع در کیلو کالری / کیلوگرم
Hf = آنتالپی آب خوراک در کیلو کالری / کیلوگرم
q = میزان مصرف سوخت در کیلوگرم در ساعت
GCV = مقدار کالری ناخالص در کیلو کالری / کیلوگرم (به عنوان مثال کک حیوان خانگی 8200 کیلو کالری / کیلوگرم)
روش غیر مستقیم: برای اندازه گیری راندمان دیگ بخار به روش غیرمستقیم ، پارامتری مانند این مورد نیاز است:
تجزیه و تحلیل نهایی سوخت (H2، S2، S، C، محدودیت رطوبت ، محدودیت خاکستر)
درصد O2 یا CO2 در گاز دودکش ها
دمای گاز دودکش در محل خروجی
دمای محیط در سانتیگراد و رطوبت هوا در کیلوگرم / کیلوگرم
GCV سوخت در کیلو کالری / کیلوگرم
درصد خاکستر در سوخت قابل احتراق
GCV خاکستر در کیلو کالری / کیلوگرم
پیکربندی
دیگهای بخار را می توان به تنظیمات زیر طبقه بندی کرد:
دیگ بخار یا دیگ بخار Haycock / دیگ بخار Haystack: یک "کتری" بدوی که در آن آتش یک ظرف آب پر شده از قسمت زیر را گرم می کند. دیگهای بخار هیکوک در قرن 18 به طور کلی حجم زیادی از بخار با فشار بسیار کم تولید می کردند و آنها را ذخیره می کردند که اغلب به سختی بالاتر از جو است. اینها می توانند چوب یا بیشتر اوقات ، ذغال سنگ را بسوزانند. کارآیی بسیار کم بود.
دیگ بخار شده با یک یا دو دودکش بزرگ - نوع اولیه یا پیشرو دیگ بخار لوله آتش.
نمودار دیگ بخار لوله آتش
دیگ بخار لوله آتش: در اینجا ، آب یک بشکه دیگ بخار را با حجم کمی از سمت چپ در بالا پر می کند تا بخار (فضای بخار) را در خود جای دهد. این نوع دیگ مورد استفاده تقریباً در تمام لوکوموتیوهای بخار است. منبع گرما در داخل کوره یا جعبه آتش قرار دارد که به منظور حفظ دمای سطح گرمایش در زیر نقطه جوش ، باید به طور دائم در اطراف آب محصور شود. این کوره می تواند در یک انتهای یک لوله آتش نشانی قرار بگیرد که مسیر گازهای گرم را طولانی تر می کند ، بنابراین سطح گرمایش را افزایش می دهد که با ساختن گازهای معکوس جهت عبور از طریق یک لوله موازی دوم یا یک دسته از لوله های متعدد ، می توان سطح گرمایش را افزایش داد. دیگ بخار دونفره یا برگشتی)؛ در عوض ممکن است گازها در امتداد طرفین گرفته شده و سپس در زیر دیگ از طریق دودکش ها (دیگ 3 پاس) قرار بگیرند. در صورت استفاده از دیگ بخار از نوع لوکوموتیو ، یک بشکه دیگ بخار از محفظه آتش دراز می شود و گازهای گرم از میان انبوهی از لوله های آتش در داخل بشکه عبور می کنند که سطح گرمایش را در مقایسه با یک لوله واحد بسیار افزایش می دهد و باعث بهبود انتقال حرارت می شود. دیگهای بخار لوله معمولاً از میزان نسبتاً کم تولید بخار برخوردار هستند ، اما از ظرفیت بالای بخار برخوردار هستند. دیگهای بخار لوله آتش سوزی اکثراً سوخت های جامد را می سوزانند ، اما به راحتی با انواع مایع یا گاز سازگار هستند. دیگهای بخار لوله ای همچنین می توانند به دیگهای نوع "اسکاتل-دریایی" یا "دریایی" گفته شوند.
نمودار دیگ بخار آب.
دیگ لوله آب: در این نوع ، لوله های پر از آب در داخل یک کوره در تعدادی تنظیمات ممکن قرار می گیرند. غالباً لوله های آب درام های بزرگی را به هم متصل می کنند ، قسمت های پایینی حاوی آب و قسمتهای بالایی بخار و آب دارند. در موارد دیگر ، مانند یک دیگ بخار تک لوله ، آب توسط یک پمپ از طریق پی در پی سیم پیچ گردش می کند. این نوع به طور کلی نرخ تولید بخار بالایی را نشان می دهد ، اما ظرفیت ذخیره سازی کمتری نسبت به موارد فوق دارد. دیگهای بخار لوله آب می توانند برای بهره‌برداری از هر منبع گرما طراحی شوند و معمولاً در کاربردهای فشار قوی ترجیح داده می شوند زیرا آب / بخار با فشار بالا در داخل لوله های با قطر کوچک وجود دارد که می تواند فشار را با دیواره نازکتر تحمل کند. این دیگها معمولاً در محل ساخته می شوند ، تقریباً مربعی شکل هستند و می توانند چندین طبقه بلند باشند.
دیگ بخار فلش: یک دیگ بخار فلش نوعی نوع دیگ بخار لوله ای است که در آن لوله ها به هم نزدیک هستند و آب از طریق آنها پمپ می شود. یک دیگ بخار فلش با نوع مولد بخار تک لوله ای که در آن لوله به طور دائم با آب پر می شود ، متفاوت است. در یک دیگ بخار ، لوله به اندازه ای گرم نگه داشته می شود که منبع آب به سرعت در بخار فرو می رود و بیش از حد گرم می شود. دیگهای بخار فلش در قرن نوزدهم کاربرد خاصی در خودروها داشتند و این استفاده تا اوایل قرن بیستم نیز ادامه داشت.
دیگ بخار با دیگ بخار با لوله آب. گاهی اوقات دو نوع فوق به صورت زیر با هم ترکیب شده اند: جعبه آتش شامل مجموعه ای از لوله های آب است که به آنها سیفون های گرمایی گفته می شود. سپس گازها از یک دیگ بخار معمولی عبور می کنند. صندوق های گرم لوله ای در بسیاری از لوکوموتیوهای مجارستان نصب شده بودند ، اما در کشورهای دیگر با موفقیت اندکی روبرو شده اند.
دیگ بخار مقطعی. در یک دیگ بخار مقطع چدن ، که گاهی اوقات به عنوان "دیگ خرد شده گوشت خوک" خوانده می شود ، آب درون قسمت های چدن موجود است. این بخش ها برای ایجاد دیگ بخار تمام شده در سایت مونتاژ می شوند.
دهه 1950 دیگ بخار لوکوموتیو بخار ، از کلاس جی راه آهن ویکتوریا طراحی کرد
ایمنی
برای تعریف و ایمن سازی دیگهای بخار ، برخی از سازمانهای تخصصی حرفه ای مانند انجمن مهندسان مکانیک آمریکا (ASME) استانداردها و کدهای تنظیم را تهیه می کنند. به عنوان مثال ، دیگ بخار و فشار مخزن ASME یک استاندارد است که طیف گسترده ای از قوانین و دستورالعمل ها را برای اطمینان از مطابقت دیگهای بخار و سایر مخازن تحت فشار با استانداردهای ایمنی ، امنیتی و طراحی فراهم می کند.
از لحاظ تاریخی ، دیگهای بخار به دلیل اصول مهندسی ضعیف ، باعث صدمات جدی و نابودی املاک شده اند. پوسته های فلزی نازک و شکننده می توانند پارگی کنند ، در حالی که درزهای جوش خورده یا پرچین ضعیف می توانند باز شوند و منجر به فوران شدید بخار تحت فشار می شود. هنگامی که آب به بخار تبدیل می شود ، به بیش از 1000 برابر حجم اولیه خود می رسد و با لوله های بخار با سرعت بیش از 100 کیلومتر در ساعت (62 مایل در ساعت) حرکت می کند. به همین دلیل ، بخار یک روش عالی برای جابجایی انرژی و گرما در اطراف یک سایت از خانه دیگ بخار مرکزی تا جایی که مورد نیاز است ، می باشد ، اما بدون تصفیه صحیح آب خوراک دیگ بخار ، یک کارخانه تولید بخار از تشکیل مقیاس و خوردگی رنج می برد. در بهترین حالت ، این هزینه انرژی را افزایش می دهد و می تواند به بخار بی کیفیت ، کاهش راندمان ، عمر کمتر گیاه و عملکرد غیرقابل اعتماد منجر شود. در بدترین حالت ، می تواند منجر به خرابی فاجعه آمیز و از بین رفتن زندگی شود. لوله های دیگ بخار ریخته شده یا دررفته نیز می توانند بخار گرم کننده پوسته پوسته و دود را از ورودی هوا و شلیک آتش شلیک کنند و به آتش نشانانی که زغال سنگ را درون محفظه آتش سوزی می کنند آسیب می رساند. دیگهای بخار بسیار بزرگی که صدها اسب بخار برای کارخانه ها کار می کنند می توانند ساختمانهای کل را تخریب کنند.
دیگ بخار که از بین رفته آب خوراک دارد و مجاز به جوشاندن آن می باشد بسیار خطرناک است. اگر آب خوراک به داخل دیگ خالی ارسال شود ، آبشار کوچک آب ورودی بلافاصله در تماس با پوسته فلزی گرم شده جوش می آید و به انفجار شدید منجر می شود که حتی توسط دریچه های بخار ایمنی قابل کنترل نیست. تخلیه دیگ بخار نیز می تواند رخ دهد در صورتی که نشتی در خطوط تأمین بخار وجود داشته باشد که بزرگتر از آن است که جایگزین منبع آب آرایش شود. حلقه هارتفورد در سال 1919 توسط شرکت بازرسی و بیمه دیگ بخار هارتفورد به عنوان روشی برای کمک به جلوگیری از بروز این وضعیت اختراع شد و در نتیجه ادعاهای بیمه ای آنها را کاهش داد.
بخار گرم شده دیگ بخار
هنگامی که آب جوش می آید نتیجه اش بخار اشباع می شود که به آن بخار مرطوب نیز گفته می شود. بخار اشباع ، گرچه بیشتر از بخار آب تشکیل شده است ، مقداری آب تصفیه نشده به شکل قطرات آن را حمل می کند. بخار اشباع شده برای بسیاری از موارد مانند پخت و پز ، گرم کردن و سرویس بهداشتی مفید است ، اما مطلوب نیست وقتی بخواهیم بخار انرژی را به ماشین آلات منتقل کند ، مانند سیستم پیشران کشتی یا "حرکت" یک بخار بخار. این امر به دلیل عدم اجتناب دما و / یا افت فشار است که در هنگام سفر بخار از دیگ به ماشین آلات اتفاق می افتد باعث ایجاد برخی تراکم می شود و در نتیجه آب مایع به داخل ماشین منتقل می شود. آب وارد شده در بخار ممکن است به پره های توربین آسیب برساند و یا در صورت موتور بخار متقابل ، ممکن است به دلیل قفل هیدرواستاتیک آسیب مکانیکی جدی ایجاد کند.
دیگ بخار بیش از حد بر روی یک لوکوموتیو بخار.
دیگهای بخار بخار شده ، آب را تبخیر می کنند و سپس بخار را درون یک بخاری بیش از حد گرم می کنند و باعث می شوند دمای فشار بخار تخلیه شده به میزان قابل توجهی بالاتر از دمای جوش در فشار کار دیگ بخار باشد. از آنجا که "بخار خشک" حاصل از آن بسیار داغ تر از حد لازم برای ماندن در حالت بخار است ، حاوی هیچ آب قابل توجهی بدون تبخیر نخواهد بود. همچنین فشار بخار بالاتر نسبت به بخار اشباع امکان پذیر خواهد بود و باعث می شود بخار انرژی بیشتری مصرف کند. اگرچه گرمای بیش از حد انرژی بیشتری به بخار به صورت گرما می بخشد ، اما هیچ تأثیری در فشار وجود ندارد ، این میزان با میزان جذب بخار از دیگ بخار و تنظیمات فشار شیرهای ایمنی تعیین می شود. مصرف سوخت مورد نیاز برای تولید بخار گرم بیش از حد مورد نیاز برای تولید حجم معادل بخار اشباع است. با این حال ، به طور کلی بهره وری انرژی کارخانه بخار (ترکیبی از دیگ بخار ، سوپر هیتر ، لوله کشی و ماشین آلات) به طور کلی به اندازه کافی بهبود می یابد تا بیشتر از جبران افزایش مصرف سوخت باشد.
بهره برداری از سوپر هیتر شبیه به کویل های موجود در یک واحد تهویه مطبوع است ، اگرچه برای یک هدف دیگر. لوله کشی بخار از طریق مسیر گاز دودکش در کوره دیگ بخار هدایت می شود ، منطقه ای که درجه حرارت آن به طور معمول بین 1300 تا 1600 درجه سانتیگراد (2،372 و 2،912 درجه فارنهایت) است. بعضی از ابرخودروها از نوع تابشی هستند که همانطور که از نام آن پیداست ، آنها توسط تابش گرما جذب می شوند. برخی دیگر از نوع همرفت هستند و گرمای مایعات را جذب می کنند. برخی ترکیبی از دو نوع هستند. از طریق هر روش ، گرمای شدید در مسیر گاز دودکش نیز لوله بخار سوپر هیتر و بخار درون را گرم می کند.
طراحی هر کارخانه بخار گرم شده بخاطر دمای زیاد کار و فشار ، چالش های مهندسی زیادی را به وجود می آورد. یکی از ملاحظات ، ورود آب شیرخشک به دیگ است. پمپ مورد استفاده برای شارژ دیگ باید بتواند فشار کار دیگ را بر طرف کند ، در غیر این صورت آب جاری نخواهد شد. از آنجا که معمولاً یک دیگ بخار با فشار زیاد کار می کند ، فشار آب خروجی مربوطه باید حتی بیشتر باشد و خواستار طراحی پمپ قوی تری است.
نکته دیگر ایمنی است. فشار زیاد ، بخار بیش از حد گرم اگر ناخواسته فرار کند ، بسیار خطرناک است. برای اینکه به خواننده نگاهی بیندازیم ، گیاهان بخار مورد استفاده در بسیاری از ناوشکن های نیروی دریایی ایالات متحده که در طول جنگ جهانی دوم ساخته شده اند با فشار 600 psi (4،100 kPa؛ 41 بار) فشار و 850 درجه فارنهایت (454 درجه سانتیگراد) گرم می شوند. در صورت پارگی بزرگ سیستم ، یک خطر همیشگی در یک کشتی جنگی در هنگام جنگ ، انتشار انرژی عظیم از فرار بخارهای بیش از حد گرم شده ، با گسترش بیش از 1600 برابر حجم محصور آن ، معادل انفجار فاجعه آمیز خواهد بود ، که با آزاد شدن بخار که در یک فضای محدود مانند اتاق موتور کشتی رخ می دهد ، اثرات افزایش می یابد. همچنین ، اگر فردی بخواهد وارد مسیر بخار فرار شود ، نشت های کوچکی که در نقطه نشت قابل مشاهده نیستند می توانند کشنده باشند. از این رو طراحان تلاش می كنند تا حد توان به اجزای بخار كنترل بخار سیستم برای حفظ صداقت بپردازند. برای جلوگیری از بروز نشت از روش های ویژه اتصال لوله های بخار با هم استفاده می شود ، با استفاده از سیستم های فشار بسیار بالا از اتصالات جوش داده شده برای جلوگیری از بروز نشت با اتصالات نخ یا گاز استفاده می شود.
ژنراتور بخار فوق بحرانی
از ژنراتورهای بخار فوق بحرانی غالباً برای تولید نیروی الکتریکی استفاده می شوند. آنها با فشار فوق بحرانی عمل می کنند. برخلاف "دیگ زیر بحرانی" ، یک دستگاه بخار فوق بحرانی با چنان فشار زیاد (بیش از 3،200 psi یا 22 MPa) عمل می کند که تلاطم بدنی که مشخصه جوش است متوقف می شود. مایع نه مایع است و نه گاز بلکه سیال فوق بحرانی است. تولید حباب بخار در داخل آب وجود ندارد ، زیرا فشار بالاتر از نقطه فشار بحرانی است که در آن حباب های بخار می توانند تشکیل شوند. با عبور مایعات در طی توربین ، حالت ترمودینامیکی آن در زیر نقطه بحرانی فرو می رود زیرا کار با چرخاندن توربین است که مولد برق را از آن خارج می کند. سیال در آن نقطه ممکن است ترکیبی از بخار و قطرات مایع در هنگام عبور از کندانسور باشد. این امر باعث می شود مصرف سوخت کمتری و در نتیجه تولید بنزین کمتر باشد. اصطلاح دیگ بخار را نباید برای ژنراتور بخار فشار فوق بحرانی بکار برد زیرا هیچ نوع "جوش" در این دستگاه رخ نمی دهد.
دیگ بخار نیروگاه.
تجهیزات جانبی
اتصالات و لوازم جانبی دیگ بخار
فشار برای کنترل فشار بخار در دیگ بخار. دیگهای بخار عموماً دارای 2 یا 3 فشار فشار هستند: یک فشار دستی تنظیم مجدد دستی ، که با تعیین حد بالایی فشار بخار ، فشار فشار کارکرد ، به عنوان ایمنی عمل می کند ، و فشار کارکرد فشار را کنترل می کند که در صورت آتش سوزی دیگ بخار می تواند فشار را حفظ کند ، و برای دیگهای مجهز به مشعل تعدیل کننده ، یک فشار تعدیل فشار که میزان آتش را کنترل می کند.
شیر ایمنی: برای کاهش فشار و جلوگیری از انفجار احتمالی دیگ بخار استفاده می شود.
شاخص های سطح آب: آنها سطح بهره مایع در دیگ را به اپراتور نشان می دهند ، همچنین به عنوان یک شیشه بینایی ، سنج سنج یا ستون آب شناخته می شود.
دریچه های ضربات پایین: آنها وسیله ای برای از بین بردن ذرات جامد که چگال شده و در کف دیگ بخار قرار می دهند فراهم می کند. همانطور که از نام آن پیداست ، این شیر معمولاً مستقیماً در قسمت زیرین دیگ قرار دارد و گهگاهی برای استفاده از فشار موجود در دیگ باز می شود تا این ذرات را به بیرون فشار دهیم.
شیر منفجر مداوم: این اجازه می دهد تا مقدار کمی از آب به طور مداوم فرار کند. هدف آن جلوگیری از اشباع آب دیگ در دیگهای حل شده است. اشباع به کف می انجامد و باعث می شود قطرات آب با بخار منتقل شود - شرایطی که به آن بتونه می شود. همچنین از ضربات برای نظارت بر شیمیایی آب دیگ بخار استفاده می شود.
Trycock: نوعی دریچه ای است که اغلب برای بررسی دستی سطح مایع در یک مخزن استفاده می شود. بیشتر در دیگ آب یافت می شود.
مخزن فلش: فشار قوی وارد این کشتی می شود که بخار می تواند با خیال راحت مرتفع شود و در سیستم کم فشار مورد استفاده قرار گیرد یا در حالی که فشار فشار محیط برای تخلیه جریان دارد ، به جو منتقل شود.
ضربات خودکار / سیستم بازیابی حرارت مداوم: این سیستم اجازه می دهد تا دیگ بخار هنگامی که آب لوازم آرایش به دیگ وارد می شود ، منفجر شود و از این طریق حداکثر مقدار حرارت ممکن از جریان ضربات را به آب آرایش منتقل کند. به طور کلی به مخزن فلش مورد نیاز نیست زیرا جریان تخلیه نزدیک به دمای آب آرایش است.
سوراخ های دستی: اینها صفحات فولادی هستند که در دهانه ها در "سربرگ" نصب شده اند تا امکان بازرسی و نصب لوله ها و بازرسی از سطوح داخلی فراهم شود.
داخلی طبل بخار ، یک سری صفحه نمایش ، اسکرابر و قوطی (جدا کننده سیکلون).
قطع آب کم مصرف: این یک وسیله مکانیکی (معمولاً سوئیچ شناور) یا الکترود با سوئیچ ایمنی است که برای خاموش کردن مشعل یا خاموش کردن سوخت به دیگ بخار استفاده می شود تا از آب در هنگام قطع شدن آن هنگام جلوگیری از اجرای آن جلوگیری شود. نقطه. اگر یک دیگ بخار خشک شود (بدون آب در آن سوخته است) می تواند باعث پارگی یا خرابی فاجعه ای شود.
خط انفجار سطح: وسیله ای برای از بین بردن کف یا سایر مواد غیر چگالنده سبک است که تمایل به شناور شدن بالای آب درون دیگ را دارند.
پمپ در گردش: به گونه‌ای طراحی شده است که پس از خارج شدن مقداری از گرما ، آب را به دیگ بخار برگرداند.
شیر بررسی شیر یا شیر دریچه ای: دریچه توقف بدون بازگشت در خط منبع آب. این ممکن است در کنار دیگ ، درست زیر سطح آب یا در بالای دیگ نصب شود.
خوراک بالا: در این طرح برای تزریق آب خوراک ، آب در بالای دیگ تغذیه می شود. این می تواند خستگی دیگ بخار ناشی از استرس گرمایی را کاهش دهد. با پاشیدن آب شیرخشک روی یک سری سینی ، آب به سرعت گرم می شود و این می تواند باعث کاهش سنگ آهک شود.
لوله یا بسته نرم افزاری Desuperheater: یک سری لوله یا دسته لوله در طبل آب یا طبل بخار طراحی شده برای خنک کردن بخار گرم شده ، به منظور تهیه تجهیزات کمکی که نیازی به آن ندارند یا ممکن است بخار خشک خشک شود.
خط تزریق شیمیایی: اتصال به افزودن مواد شیمیایی برای کنترل pH آبهای خوراکی.
لوازم جانبی بخار
شیر توقف اصلی بخار:
تله بخار:
شیر اصلی توقف / چک کردن بخار: از آن در چند نصب دیگ بخار استفاده می شود.
لوازم جانبی احتراق
سیستم روغن سوخت: بخاریهای روغن سوخت
سیستم گاز:
سیستم زغال سنگ:
سایر موارد ضروری
فشار سنج:
پمپ های خوراک:
پلاگین فیوز:
عایق و تاخیر؛
بازرسان پیوست فشار سنج تست:
صفحه نام:
صفحه ثبت نام:
پیش نویس
یک دیگ بخار سوخت باید هوا را برای اکسیداسیون سوخت خود فراهم کند. دیگهای بخار اولیه این جریان هوا یا پیش نویس را از طریق عمل طبیعی جابجایی در دودکش متصل به اگزوز محفظه احتراق فراهم می کردند. از آنجا که گاز دودکش های گرم شده نسبت به هوای محیط اطراف دیگ کمتر چگال است ، بنزین دودکش در دودکش بالا می رود و تراکم و هوای تازه را به داخل محفظه احتراق می کشد.
بیشتر دیگهای مدرن به جای پیش نویس طبیعی به پیش نویس مکانیکی بستگی دارند. این امر به این دلیل است که پیش نویس طبیعی در شرایط هوای خارج و دمای گازهای دودکشهای خارج شده از کوره و همچنین ارتفاع دودکش قرار دارد. همه این عوامل دستیابی به پیش نویس مناسب را سخت می کند و بنابراین تجهیزات پیش نویس مکانیکی را بسیار مطمئن تر و اقتصادی تر می کند.
انواع پیش نویس را می توان به پیش نویس القا شده نیز تقسیم کرد ، جایی که گازهای خروجی از دیگ خارج می شوند. پیش نویس اجباری ، جایی که هوای تازه به دیگ بخار زده می شود. و پیش نویس متعادل ، که در آن هر دو اثر استفاده شده است. پیش نویس طبیعی از طریق استفاده از دودکش نوعی از طرح های القایی است. پیش نویس مکانیکی می تواند القا شود ، اجباری یا متعادل شود.
دو نوع پیش نویس ناشی از مکانیکی وجود دارد. اولین مورد از طریق استفاده از جت بخار است. جت بخار جهت دار در جهت جریان گاز دودکش باعث ایجاد گازهای دودکش در پشته شده و امکان افزایش سرعت گاز دودکش را افزایش می دهد که پیش نویس کلی در کوره را افزایش می دهد. این روش در لوکوموتیوهای محور بخار که نمی توانست دودکش های بلند داشته باشد متداول است. روش دوم این است که به سادگی با استفاده از یک فن القایی القایی (فن فن) که گازهای دودکش را از کوره خارج می کند و گاز خروجی را از پشته بالا می برد. تقریباً تمام کوره های پیش نویس القا شده با فشار کمی منفی کار می کنند.
پیش نویس اجباری مکانیکی با استفاده از پنکه ای که هوا را مجبور به ورود به محفظه احتراق می کند تهیه می شود. هوا اغلب از طریق بخاری هوا عبور می کند. که همانطور که از نام آن پیداست ، هوا را به داخل کوره افزایش می دهد تا راندمان کلی دیگ بخار را افزایش دهد. از میراگرها برای کنترل مقدار هوای ورودی در کوره استفاده می شود. کوره های پیش نویس اجباری معمولاً دارای فشار مثبت هستند.
پیش نویس متعادل از طریق استفاده از پیش نویس القا شده و اجباری بدست می آید. این مورد بیشتر در مورد دیگهای بزرگتر وجود دارد که گازهای دودکش باید از مسافتهای طولانی عبور کنند. پیش نویس القایی در رابطه با فن پیش نویس اجباری کار می کند و باعث می شود فشار کوره کمی در زیر جو حفظ شود.
درحال پردازش ...
